Stalowe płyty M8A1, opracowane przez Korpus Inżynieryjny Armii Stanów Zjednoczonych, były wykorzystywane przede wszystkim do szybkiej budowy tymczasowych pasów startowych. Płyty te były szeroko stosowane podczas wojny w Wietnamie pod koniec lat 60. i na początku lat 70., zwłaszcza w lotnictwie wojskowym do bazowania helikopterów, lekkich samolotów szturmowych i samolotów obserwacyjnych. Często pojawiają się one na fotografiach z tego okresu.
Każda płyta o wymiarach 3660 x 560 mm miała twardą falistą powierzchnię, która ułatwiała skuteczne odprowadzanie wody deszczowej. Za ich instalację odpowiedzialne były jednostki inżynieryjne armii amerykańskiej. Płyty można było łączyć w układzie schodkowym lub szeregowym, co pozwalało na budowę zarówno małych, jak i dużych lotnisk.