-
Załączniki bezpieczeństwa
Załczniki do produktuZałączniki dotyczące bezpieczeństwa produktu zawierają informacje o opakowaniu produktu i mogą dostarczać kluczowych informacji dotyczących bezpieczeństwa konkretnego produktu
-
Informacje o producencie
Informacje o producencieInformacje dotyczące produktu obejmują adres i powiązane dane producenta produktu.Aoshima
-
Osoba odpowiedzialna w UE
Osoba odpowiedzialna w UEPodmiot gospodarczy z siedzibą w UE zapewniający zgodność produktu z wymaganymi przepisami.
Japoński niszczyciel „Isokaze” był okrętem klasy Kagerō, jednej z serii zaawansowanych niszczycieli, które służyły w Cesarskiej Marynarce Wojennej Japonii podczas II Wojny Światowej. Okręty tej klasy były cenione za ich prędkość, zasięg i mocne uzbrojenie, w tym torpedy Typ 93, znane jako "Długie Lance", które były jednymi z najbardziej zaawansowanych torped używanych podczas konfliktu.
„Isokaze” został zwodowany w 1939 roku i wszedł do służby w 1940 roku, stając się aktywnym uczestnikiem wielu operacji wojennych na Pacyfiku. Jako typowy przedstawiciel klasy Kagerō, był wyposażony w potężne uzbrojenie, w tym osiem wyrzutni torpedowych 610 mm, sześć dział kalibru 127 mm w trzech podwójnych wieżach, a także w lekkie działa przeciwlotnicze i bomby głębinowe do zwalczania okrętów podwodnych.
W 1945 roku, podczas ostatnich miesięcy II Wojny Światowej, „Isokaze” uczestniczył w obronie japońskiej floty, w tym w operacjach związanych z lotniskowcami, takimi jak bitwa o Morze Filipińskie oraz bitwa o Leyte, gdzie japońska marynarka wojenna starała się powstrzymać postępy sił alianckich. Okręt był świadkiem i uczestnikiem kluczowych momentów konfliktu, w tym operacji „Ten-gō”, ostatniej dużej operacji morskiej Japonii, której celem było zaatakowanie amerykańskich sił inwazyjnych na Okinawie, z udziałem japońskiego pancernika „Yamato”.
„Isokaze” miał dramatyczny koniec, zatopiony w kwietniu 1945 roku, co odzwierciedlało trudne położenie, w jakim znalazła się Cesarska Marynarka Wojenna w ostatnich miesiącach wojny. Jego zatonięcie było częścią większej straty dla Japonii, która w tym czasie doświadczała coraz większej przewagi alianckich sił powietrznych i morskich.
Dziedzictwo „Isokaze” i innych okrętów klasy Kagerō pokazuje ich ważną rolę w działaniach Cesarskiej Marynarki Wojennej Japonii podczas II Wojny Światowej, zarówno w ofensywie, jak i w desperackiej obronie w obliczu nieuchronnej przegranej. Okręty te są przypomnieniem o technologicznych osiągnięciach i taktycznych wyzwaniach, z którymi mierzyły się siły morskie w tym okresie.