ICM DS7204 In the skies of China (Ki-21-Ia, two Кі-27а) 1/72

7 lipca 1937 r. incydent na moście Lugouqiao w pobliżu Pekinu rozpoczął drugą wojnę chińsko-japońską. Od pierwszych dni inwazji samoloty japońskiej marynarki wojennej utrzymywały główny ciężar ataku, co zmusiło lotnictwo wojskowe do zwiększenia dostaw samolotów. Wiosną 1938 roku na chińskim niebie pojawił się myśliwiec Ki-27a. Jego właściwości bojowe, w połączeniu z wysokim wyszkoleniem personelu, pozwoliły japońskim siłom powietrznym uzyskać przewagę nad chińskimi siłami powietrznymi. W bitwach powietrznych myśliwiec z powodzeniem walczył z radzieckimi samolotami I-15 i I-16.
Również w 1938 roku na chińskim niebie pojawiły się bombowce Ki-21-Ia, a 60.
Sentai jako pierwsza je otrzymała. Samoloty zostały natychmiast zaangażowane w aktywne operacje bojowe, a ich załogom udało się opracować skuteczną taktykę użycia: utrzymywały formację walki wręcz w obszarze docelowym, łącząc to ze wzajemnym wsparciem ogniowym.
Bombowce Ki-21-Ia okazały się również bardzo wytrzymałe, będąc w stanie wytrzymać uszkodzenia spowodowane dużą liczbą pocisków konwencjonalnego kalibru. Przez pewien czas samoloty te były jedynymi bombowcami dalekiego zasięgu w Siłach Powietrznych Armii Japońskiej.

On July 7, 1937, the incident on the Lugouqiao Bridge near Beijing started the Second Sino-Japanese War. From the first days of the invasion, the Japanese navy’s aircraft held the brunt of the attack, and this forced the army air force to increase its supply of aircraft. In the spring of 1938, the Ki-27a fighter appeared in the skies of China. Its combat qualities, combined with the high training of its personnel, allowed the Japanese air force to gain an advantage over the Chinese Air Force. In air battles, the fighter successfully fought Soviet-made I-15 and I-16 aircraft.
Also in 1938, Ki-21-Ia bombers appeared in the Chinese skies, and the 60th Sentai was the
first to receive them. The planes were immediately involved in active combat operations, and their crews managed to develop an effective tactic of use: they maintained a close combat formation in the target area, combining this with mutual fire support.
The Ki-21-Ia bombers also proved to be highly survivable, being able to withstand damage from a large number of conventional caliber bullets. For a certain period of time, these aircraft were the only long-range bombers in the Japanese Army Air Force.